De school

'Hmm. Combinatie van dolken en zwaarden lijkt me een interessante keuze. Met of zonder erntige verwondingen.' vroeg Dawn nog. Ze vroeg al deze dingen uit gewoonte omdat ze uit ervating wist dat als je er geen afspraken over maakte dan zou je nog eens onverwachts heeel erg vrewond kunnen worden. Ze keek even naar het meisje en daarna even naar Scar.

'Ehhm ik denk dat het slim is als we elkaar niet ernstig verwonden.' zei Am twijfenend. Ze wis tniet goed of de leraar het leuk zou vinden als ze elkaar neer zouden gaan steken of zo ze dacht van niet. Ze stond op en pakte haar dolken en stak die tussen haar riem in de daarvoor bestemde schedes. Daarna pakte ze haar zwaard en keek naar he tmeisje.

Dawn knikte. 'Wacht heel even.' zei ze en ze liep terug naar haar tas waar ze Scar vanaf duwde. Ze pakte haar tweede riem en pakte daarna de dolken eruit. Die deed ze op de plekke waar ze moesten en liep terug naar het meisje. 'Ik ben klaar.' zei ze en haar hand lag op het handvat van haar zwaard die ze al half uit de schede had getrokken.

'oke.' zei Am. Ze had nog steeds een emotiloos gezicht al had ze ontzetend veel zin in een oefengevecht. Ze liep naar de matten achter in het lokaal en ging klaar staan. Ze zou nu afwachten want ze wou haar verdediging verbeteren. Ze wachte tot het meisje aan zou vallen en bedacht zich toen dat ze niet wist wie het meisje was. Dat zou later wel komen dacht ze.

Dawn liep achter het meisje aan en trok haar zwaard uit de schede. Zelf was ze van plan haar techniek te verbeteren dus viel ze aan terwijl ze op haar voetenwerk lette. Het was nog geen gevaarlijke slag gewoon een rustig begin om op te warmen. Ze zou zo wel echt gaan vechten. Dawn glimlachte een beetje, dat ded ze altijd tijdens gevechten.

Am weerde de slag makkelijk af mar had wel door dat het alleen nog opwarmen was. Ze hield haar zwaarden stevig vast in een makkelijke verdedigings houding. Ze keek naar het meisje en zag dat ze lachte. Am hield niet zo van lachen en deed dat dan ook bijna nooit ze vroeg zich af waarom Het meisje lachte.

Dawn ging rustgi door met een paar slagen maar zette er vaker wel veel meer kracht achter. Rustig ging ze door en deed ze een paar stapjes naar voren om haar zwaard goed vast te houden. De lichtstreep in het midden brandde zoals gewonolijk felrood. Het gaf haar een goed gevoel, maar dat gaf het Dawn altjid. Da tdeed vechten opzich al bij haar.

Am weerde de slagen een voor een af. Ondertussen lette ze goed op het voeten werk van het meisje zodat ze er ook wat van kon leren. Alleen moest ze wel ondertussen ook op blijven letten zodat ze niet een klein beetje gewond zou raken. Ze viel een paar keer rustig uit maar wel zo dat ze makelijk af te weren waren. Daarna nam ze de verdedigende houding weer aan.

Dawn glimlachte nog steeds en ging door en probeerde het meisje naar achteren te drijven. 'Dawn!' riep ze boven het gekletter van hun zwaarden uit. Zo stelde Dawn zichzelf maar voor al wist ze niet zeker of het meisje dat gelijk begreep. Ze deed nog een haviksslag en was benieuwd hoe het meisje deze zou afweren af dat ze haar zwaard kwijt zou raken.

Am dacht even na wat het meisje nou bedoelde met Dawn maar begreep toen dat dat haar naam was. 'Am!' schreeuwde ze toen ook. Maar Dawn was slim en op het moment dat Am over haar geroep nadacht had ze aangevallen. Am probeerde de slag af te weren maar het lukte niet dus haar zwaard viel op de grond. Snel pakte ze 2 kleine messen waarmeer ze de slagen probeerde af te weren. Snel maakt ze ze iets langer met gif maar niet zo dat Dawn gewond zou raken als ze de messen aan zou raken.

Dawn grijnste en keek naar de dolken. Zelf zou ze met haar zwaard blijven vechten tot het moment dat haar het handigste leek om over te gaan op dolken. Ze paste de slagen een beetje aan zodat ze tegen te houden waren met moeite voor een gemiddelde vechter. Opnieuw begon ze te letten op haar voetenwerk en merkte dat sommige groepjes weken,.

Am zag haar kans schoon toen ze dicht genoeg bij haar zwaard was. Snel stak ze haar mes weer in zijn schede en pakte het zwaard weer op. Om hun heen waren mensen van de matten afgegaan om hun ruimte te geven voor hun gevecht. Am haalde uit met haar zwaard in haar andere had had ze nog steeds haar dolk. Die weer een normale lengte had gekregen want ze had het gif er weer uigehaalt.

Dawn grijnste en was blij met dit gevecht. Am was goed en dat was prettig.Dawn sloeg weer toe met een haviksslag en gaf er nu een extra boost aan doordat ze er wat kracht van de doden bijvoegde. Een heel klein beetje maar, meer kon ze nog niet aan. Maar genoeg voor een krachtige slag die haarzlef tot wankelen deed. Al grijnste ze nog wel steeds.