het zwarten woud- de blokhut (van Aria)

Iets verder van de school voor heksen staat het zwarte woud. Ze noemen het zo omdat het duister hier erg actief is. Het woud is vooral zwart met grote bomen vol met enge takken. Soms denken mensen dat ze bewegen en dat ze monsters zijn maar dat is natuurlijk niet (of wel ). Ergens in dat bos staat een blokhut. Het staat in een openplek met een grote boom. Aria woont hier tijdelijk omdat het duister vertrouwt aan voelt. Het huisje is modern van binnen en mooier dan je denkt. Al staat er alleen een bed keuken , tafel en een wc plus bad. Voor Aria is het goed zat. Buiten staan een paar dummies die ze ooit gemaakt had. Ook haar wapencolectie staat in de boom. Maar daar kan niemand bij behalve zij zelf.

regels : geen behalve dat Aria chagi kan worden als je goed bent
hoeveel personen : 3 binnen en buiten mogen er zo veel
rang :-

Dawn liep door het zwarte woud. Scar liep naast haar en was een beetje schuchter terwijl Dawn er zonder moeite doorheen liep. Ze moest van de school Pandore door reizen ommensen naar het duister te halen. Ze vond zelf het duister veel beter en eigenlijk zag ze ertegen op om te reizen maar zo was ze wel mooi van Xander af. Dawn zag Bloodspine al niet meer maar wist dat ze boven het woud vloog. Ze voelde zich wel thuis hier, net als Dawn deed.

Aria zat in haar blokhut terwijl ze ene spijkerbroek aan deed. Een makkelijk w shirt en een pet. Haar haar deed ze op een staartje. Ze wou gaan trainen en de dummies stonden klaar. Schadow zat buiten half uit de schaduwhalf in de schaduw van de boom. Pip zat op zijn neus rustig haar vleugels schoon maken. Pip was de enigste die op zijn neus mocht zitten. Uiteindelijk kwam Aria de blokhut uit en sprong behendig op de grond. Haar ogen waren nu gewoon rood omdat ze hier geen lenzen in moest houden voor de schijn.

Dawn had een zwarte broek aan met vele zakken daar zaten haar shurikens in. Ze had alleen een broek aan als ze moest reizen. Haar shirtje met korte mouwen hing er losjes overheen en was zwarte met een rode roos. In een van haar zakjes zaten rozenblaadjes. Dawn had een rugzak op haar rug met eten en in die zijvakken zaten werpmessen. Haar zwaard had ze wel gewoon om, het enige zichtbare wapen. Scar rende nu vooruit, hij was wat vretrouwder geworden en had wat geroken.

Aria liep naar de boom en keek nog even om zich heen of ze iemand zag. Daarna begon ze te neurien terwijl ze een paar plekken van de boom an raakte. Na een paar minutn schoof de boom open en zag je allemaal wapens. Aria pakte haar naalden en stopte die in haar broek weg. Daarna pakte ze de katana die ze zelf had gemaakt. Daarna deed ze snel nog een keer zo dat de boom dicht ging. Niemand hoefde te weten van haar collectie.

Dawn begon achter Scar aan te rennen maar niet te roepen, dat was gevaarlijk. Scar kwam steeds verderop voorsprong en botste door zijn snelheid tegen een boom aan. Duizelig liep hij opzij en zag ineens vier onbekende meisjes voor hem staan. Scar deed zijn best om te grommen maar hij was er te duizelig voor. Hij keek naar het meisje dat er vier keer was.

Stacey liep op haar hoede door het bos. Het was een donker bos, waar weinig mensen kwamen. Zij zelf had natuurlijk ook van de verhalen over het Duister gehoord, maar ze geloofde het niet zo. Ze was ondertussen redelijk vaak in dit bos geweest, maar nog nooit had ze iets ontmoet wat haar angst aan gejaagd had. Onder haar voeten knapte een takje, het geluid echode door tussen de bomen. Ze trok haar licht gekleurde mantel wat dichter om haar heen, het was koud in het bos. Zonder echt op de omgeving te letten, liep Stacey verder.

Aria keek naar het leeuwenwelpje voor haar. Meestal als iets tegen haar begon te grommen trok ze wel haar katana. Maar het welpje was wel klein dus trok Aria het nit. En ook omdat hij pas tegen een boom was gebotst. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze naar het meisje die waarschijnlijk bij de leeuw hoorde. ´´Ook hoi´´ zei ze geirriteerd. Schadow kwam wat verder uit de schaduw en klom dichterbij terwijl hij ook gromde tegen het leeuwtje. Het zag er raar uit dat een vlinder op zijn neus was.

Dawn kwam snel aanrennen en remde op tijd af. Ze keek naar het meisje en zei niks terug maar ging voor Scar staan. 'Pas op jij.' zei ze gelijk geirrriteerd, niemand kwam aan haar leeuw of draak die nu boven haar zweefde. Bloodspine kon zo hier komen en dat wist Dawn. Een kleine zwarte bol vormde zich in haar hand en de andere lag al op het lemmet van haar zwaard. 'Ik heb geen zin in een gevecht..' zei Dawn nog.

Aria keke verbaast op naar het meisje. Ze had hem nog niet aangeraakt of beledigt. De leeuw begon meteen te grommen niet Aria. Dta haar draak beschermend reageerde was dus ook logisch. ´´Ik maakte ook geen aanstalten naar een gevecht. Dat kn jij niet zeggen´´ zei Aria geirriteerd. Dat was wel vaker zo als ze in een situatie te recht kwam. En als het gevecht aan kwam was Aria in het voordeel. Haar huis haar omgeving. Toch trok de zwarte bol haar aandacht. Het meisje herkende ze niet van het duistere heksen deel. Verder was alleen in het rijk van duisternis deze kracht.

Dawn trok een vuil gezicht naar het meisje, het sprak dit keer de zin alsof je bang moet zijn van een leeuwenwelp dat niet eens kan brullen. Ze fluisterde even wat in de zwarte bol en liet die omhoog gaan naar Bloodspine. 'Scar. Lopen.' zei ze tegn haar leeuwtje. Scar liet zijn staart hangen en ook zijn kop ging omlaag. Dawn maakte een kleine zwarte bol en zei noordwest erin en liet die ook omhoog gaan.

Tussen de bomen door klonken stemmen, Staceys nieuwschierigheid was gewekt. Ze was in een ander deel van het bos waar ze ooit geweest was. Dit deel was donkerder, zelfs de zon leek niet door het bladerendek te kunnen vallen. In haar handen maakte ze een klein bolletje licht. Snel doofde ze het, het maakte teveel licht en zou opvallen. Langzaam liep ze in de richting van de stemmen, bij een dikke boom bleef ze staan. Tot haar verbazing bleek er een soort plek achter te staan waar 2 meisjes en wat wezens stonden. Beide kwamen ze overduidelijk van de Duistere kant, dat had zij weer. Snel verschool ze zich wat achetr de bomen, de 2 leken te druk met elkaar bezig om haar hopelijk niet op te merken.

Aria rolde met haar ogen. Dit was weer typisch. Mensen vielen zo maar haar aan zonder dat ze iets deed. Daarom was ze ook niet goed. Die dachten altijd dat alles een sprookje was. Aria keek naar Schadow die er wel zin in had in een gevecht. Aria aaide hem even over zijn neus. ´´Voordat je een zinloze gevecht gaat beginnen. Wil ik je iets vragen : jij komt toch uit het rijk ven het duistere´´ vroeg Aria dit keer beleefder omdat ze het ook echt wou weten.

'Ten eerste, ik begin geen gevecht. En ten tweede. Ja, daar kom ik van en wat dan nog..' zei Dawn, nog steeds op dezelfde toon. Dat kind moest iets weten want anders was ze niet zo te herkennen. Ze wist vrijwel zeker dat ze niet goed was. Dus of het kind was een heks of het kwam uit hetzelfde rijk. Dawn hoopte dat het een heks was, dan kon ze snel weg want dan was ze zo klaar. Ze had wel het gevoel dat iets naar haar keek.

Aria trok beledigt een wenkbrauw omhoog. Zij het meisje nu net dat zij een gevecht veroorzaakte. ´´Wat noem je dan wat je aan het doen bent´´ zei Aria vragend. Ze zou niet zo maar bang terug vallen voor iemand anders. Voor het leven moest je vechten en dat wist Aria goed. Oppeens rook Schadow wat. Het was een andere geur, een geur van een mens. In dieren (wezen) taal zei hij het tegen Pip. Pip vloog meteen van zijn neus richting de plek waar de geur vandaan kwam. Niemand zou toch een vlinder aanvallen.

'Ik noem het niet vechten, en dat was ik ook niet van plan. Je begrijpt me verkeerd. Ik vecht niet zomaar met iemand, dat is het vechten niet waard. En ga je me nog langer ophouden of niet. De school verwacht dat ik met goed nieuws terugkom. Niet met niks. De mensen komen niet vanzelf bij het rijk van de duisternis..' zei Dawn geirriteerd tegen het kind. Scar begon te grommen naar een ding, want het rook verkeerd.

Aria keek het meisje beledigt aan. ´´Dus ik ben het niet waard om omgepraat te worden´´ zei Aria zo nep dat je wel kon horen dat ze eigenlijk niet erg vond. Ze had toch al lang voor een kant gekozen dus daar hoefde het meisje haar niet verder over te praten. Pip lande ondertussen op het hoofd van Stacey. Even nam ze het meisje in haar op e vloog toe weer weg naar Schadow. Snel vertelde ze aan Schadow die het weer aan Aria door vertelde. -Nog iemand- dacht Aria zuchtend.

Dawn keek het kind aan. 'Jij hebt je kant al, een kant die goed genoeg is voor mij. Dus nee, je bent het niet waard om omgepraat te worden.' zei Dawn verveeld. Scar hield op met grommen en rende tussen de bomen door want Bloodspine was geland. Dawn glimlachte eventje naar de donkerte die daar zat. 'Hee, jij daar, ga je je nog laten zien..' riep ze naar het ding adt daarginds stond.

Aria kon het meisjewel voor het hoofd slaan. Je kon zo veel doen zonder te roepen. De persoon acher de bosjes dacht dat je niet wist dat die er zat. Je kon dus makkelijk in een val zetten. Maar nu was dat niet meer nodig omdat het meisje al verknalt had. ´´Wacht moet ik nu teleurgesteld zijn´´ zei Aria sarcastisch nog tegen het meisje. Al zou ze haar aardiger vinden dan dat goedje die tussen de bosjes zat. Dat ze aan dezelfde kant waren betekende niet dat ze vrienden waren.

'Moet jij weten..' zei Dawn geirriteerd. Ze begon naar de boom toe te lopen omdat ze geen zin had om op antwoord te wachten. Misschien was roepen dom maar het kon haar even niks schelen. Ze werd chagerijnig van de mensen hier en misschien kon ze dat andere kind dan overhalen. Anders zou ze waarschijnlijk gestraft worden en daar had ze geen zin in of ze moest liegen.

__
Moet gaan, broertje moet op lappie.

´´Oke maar als je haar wilt overhalen kan je dat wat verder weg doen. Het is al erg genoeg dat we op dezelfde school zitten´´ zei Aria. Ze stonden wel allebij op haar land. Ook al had ze het zelf gemaakt. Schadow klom weer een stuk terug in de schaduwen en Pip kwam weer bij Aria. Net of de twee er niet waren liet ze gifnagels groeien. Daarna schoot ze voor de lol net langs de goede heks. Je kon wel raden dat Aria goede heksen niet mocht.

Stacey keek op naar een vlindertje dat op haar hoofd zat, maar even later al snel weer vervloog. Opgelucht haalde ze adem, misschien kon ze zich beter omdraaien en verder gaan met haar doelloze wandeling. Net toen ze het besluit genomen had, klonk de stem van 1 van de 2 meisjes achter de bomen. Ze stapte achter de boom vandaan, daar zag ze tot haar verbazing 1 bekend gezicht. Niet dat het een positief was.

Aria wist al dat het heksje van haar school was. Ze wenste het meisje van de duistere succes want dat zal toch niet lukken haar over te halen. Rustig pakte Aria haar katana vast met een hand. Het lag soepel als altijd in haar hand. Al had ze weinig zin om de andere meiden haar kunstjes te laten zien. Het was veel leuker om te acteren. Klungelig pakte ze de katana weer met twee handen vast en begon zachtjes op eent dummie te slaan. Zelfs een beginner was beter maar het was ook goed geacteerd.

Dawn liep naar het meisje toe. 'Zo, dus je bent een goede heks. Waarom?!' zei ze Dawn spottend en ze had haar hand op het lemmet van haar zwaard. Ze liep iets weg van het andere meisje, je zag zo dat ze er of niks van kon of acteerde. Dawn had hier gewoon geeen tijd voor. Ze zou anders wel naar iemand anders op zoek gaan. Dat zou waarschijnlijk makkelijker zijn.

Aria hoopte dat de meisjes snel weg gingen. Dan kon ze tenminste echt oefenen. Het duistere rijk stelde ds ook niet veel voor als een meisje zo te werk ging. Eigenlijk had Aria ooit gedacht om er heen te gaan. Maar nu was het hier ook al best duister om te blijven. Toch ging Aria verder met het klungelige spel. Uiteindelijk deed ze haar katana were in de schede omdat het zinloos was om verder te gaan. Vluchig keek z naar de andere meisje en sprong daarna naar de blokhut.