Herberg Neoll

Herberg Neoll is oud en gezellig. Er is altijd wel iemand te vinden, sowieso achter de bar. Daar staat meestal de barman en de eigenaar Tom. Hij is erg vriendelijk en zijn vrouw helpt hem. Er is een eetkamer die 's ochtends vroeg en 's avonds open is. Boven zijn er kamers die er ruim zijn. Je kunt ze huren voor maximaal een week. Ze verkopen alles als je ouder dan 14 bent. Er lopen serveersters rond en er staan tafels met stoelen. Tegen de wanden zijn houten banken gemaakt. Je hebt aan de bar barkrukken.

Rang: -
Personen: Max. 13
Regels: Geen alcool onder de 14, niet vechten want dan word je eruit gezet.

Dawn liep de herberg binnen. Ze had het bordje buiten gezien en dacht dat het wel handig was voor de nachtomdat ze het niet haalde om anders op tijd terug te zijn. Ze keek even rond en liep eerst maar naar de bar waar ze aan ging zitten. Dawn leit de mantel achter de stoel hangen, wat gelukkig niet zwaar was. Haar rokje kwam net tot iets boven haar knieen en ze had een shirtje met lange mouwen aan met een roos aan de zijkant. Dawn bestelde een rood wijntje. Ze keek even rond en bedankte de barman wel.

Glimlachend kwam ethan de herberg binnen. Zoals altijd volgde de twee gote wolf en tijger hem. Rustig ging hij maar in een hoekje zitten omdat sommige schrokken van Cold en Fire. Ethan vond het zelf nooit erg. Rustig ging Fire en Cold langs Ethan liggen helemaal in de hoek zodat ze mensen niet zouden storen. Gelkkig durfde wel een bediende naar hem te komen. ´´Wat wil je hebben´´ zei het meisje een beetje overdreven. ´´Ehm doe maar een biertje´´ zei Ethan rustig. Het meisje schonk hem nog een glimlach terwijl ze weer naar de bar liep.

Dawn keek even over haar schouder naar de jongen die binnenkwam. Hij had twee dieren dus het moest iets betekenen maar ze had nu even geen zin om haar missie uit te voeren. Scar kroop moeizaam uit haar capuchon en viel op de grond. Omdat het een welpje was schrok hij de mensen niet echt af. Scar had andere dieren geroken dus sloop hij erheen. Natuurlijk was hij goed zichtbaar, Dawn volgde hem met haar ogen.

Ethan keek even op naar het leeuwtje en het meisje waar van het was. Hij glimlachte kort naar haar. Maar zijn biertj was er al. Hij gaf nog een glimlach aan de bedienster. Verlegen gleed het meisje naar achteren. Ondertussen keek Fire met grote ogen naar het leewtje. Hij stootte Cold aan en wees er op. Cold deed even zijn ogen open naar het kleine wezendje. ´´Nee zo was ik niet vroeger´´ zei Cold geirriteerd in dierentaal. Ethan wist zonder te kijken al waarom hij dat zei. Fire wa niet een van de slimste.

Scar bekeek de andere twee dieren achterdochtig en gromde zachtjes omdat hij nog niet kon brullen. Dawn glimlachte kort terug en draaide zich een kwartslag maar maakte haar mantel nu wel los omdat hij zwaar begon te worden. Ze legde die over de tas die voor haar stoelt egen de bar aan stond. Ze hield Scar in de gaten terwijl ze op de bar steunde en van haar wijn dronk.

Cold voede zich uit gedaagd dor het kleine leeuwtje. Rustig begon hij als een echte wolf te grommen. Een luide wolvenjank laten horen vond hij zelf niet slim. Cold was al lang weer zijn ogen dicht gedaan. Hem intreseerde het weinig het kleine tijgertje. Ethan dronk rustig aan zijn bier terwijl hij de herberg door keek. Hij wist niet wat hij vanavond ging doen. Weer een nacht rond dwalen. Of hier blijven slapen. Of hij kon wel verwachte dat er wel een meisje was die wat meer wilde met hem. Al wist hij dat het toch nooit uit draaide op de echt liefde. Toch probeerde hij het wel elke keer.

Scar begon ook te grommen maar hij klonk nog klein en jong. Sikkeneurig en een beetje boos op zichzelf liet hij zijn staart hangen en ook zijn oren. Triest keek hij even om naar Dawn, ze zou toch wel trots zijn wist hij in zijn hoofd. Scar gaf een schopje tegen de tafel, iets harder dan hij bedoelde want die begon te wiebelen. Dawn keek net de andere kant op om nog een glas wijn te bstellen daarvoor had ze alvast een kamer geregeld en ze speelde met de sleutel ervan..

Trots ging Fire zitten als een wolf. Hij had gewonnen duidelijk. Met zijn ogen gesloten sloeg cold op Fire zijn hoofd. In Ethan en Cold hun ogen was Fire verre weg de jongste van hun. Fire wist dat hij niet verder moest gaan omdat het alleen erger werd. Rustig ging hij weer zitten. Hij keek wel sikkeneurig naar voren. Ethan rolde met zijn ogen. Hij stond op en liep naar het meisje toe. Hij wist dat het overbodg was maar toch deed hij het. ´´Sorry voor mijn wolf hij is een beetje jong´´ zei Ethan op recht.

Dawn keek op. 'Hmm. Scar is ook jong en wilt met ieder dier de confrontatie aangaan. Zijn ego is een beetje te groot.' zei Dawn vriendelijk tegen de jongen. Scar liep tussen de benen van de jongen door en sprong op Dawns schoot. Hij liet zijn kop wat naar beneden hangen, sikkeneurig omdat hij niet gewonnen had met zijn eigen spel. Dawn grijnste.

´´Dan is Fire tenminste niet de enigste´´ zei Ethan geamuseerd dat hun niet diegene waren die fout waren. Hij keek verbaast naar de tijger die tussen zijn benen liep en op het meisje haar schoot ging zitten. ´´Toch heb je geluk dat hij niet zo groot is. Anders zou iedereen zo bang zijn als bij cold en Fire´´ zei Ethan terwijl hij vluchtig naar de twee keek. Nog steeds keek Fir voldaan naar het tijgertje. Maar Cold hield hem tegen om er heen te gaan. Daarna draaide Ethan weer terug naarhet meisje toe. ´´Vind je het erg als ik er bij kom zitten´´ vroeg Ethan netjes. Dan wist hij tenminste een ding. Dat de andere mesjes niet op hem af komen waar hij geen nee tegen kon zeggen.

'Natuurlijk..' zei Dawn vriendelijk. Ze wist dat hij geluk had omdat ze best moe was en in goed humeur was omdat er al een paar dagen niks gebeurd was. 'Scar wordt niet heel groot, qua grootte dan. Qua brullen en andere dingen groeit hij nog wel maar deze leeuwensoort blijft klein.' zei Dawn grijnzend terwijl ze scar even aaide. 'Ik ben trouwens Dawn..' zei ze. Het was niet haar officiele naam maar zo wilde ze genoemd worden door mensen.

Glimlachend ging Ethan zitten blij dat er vanavond een uitvlucht was. ´´Ahh dan blijft hij altijd schattig´´ zei Ethan als grap. Hij bedoelde het natuurlijk niet erg omdat hij wist dat het beestje het niet leuk zou vinden. ´´Maar ikben Ethan´´ zei Ethan terwijl hij zijn glas naar hun toe liet zweven met een luchtbol. Daarna nam hij eenslok van de bier. ´´Mag ik vragen waar je vandaan komt´´ zei Ethan beleefd.

----------------------------------
ga eten dagg

Dawn nam snel een slokje en twijfelde even of zemoest liegen, maar ze vond dat ze geaccepteerd moest worden als iemand met haar wilde praten dus besloot ze het gewoon te zeggen. 'Het rijk van de Duisternis..'zei ze en ze keek even weg. Ze hield niet van de blik die dan meestal bij mensen in de ogen kwam. Alsof ze de grootste ziekte ooit was.
_____
Smakelijk!

Ethan schrok wel van haar antwoord. Al was hij blij dat ze tenminste het eerlijk zei. Misschien viel ze wel mee ze kon er toch niets aan doen dat ze daarvan kwam. Daarom bleef Ethan glimlachen als net zo gewoon als hij kon. ´´Ik kom uit het rijk ven de strijders. Zeker niet zo opwindig maar wel fijn thuis´´ zei Ethan. Hij vond het niet erg dat hij waarschijnlijk met iemand van het duisternis praatte. Zo lang het niet met hem te maken had dan maakte het weinig uit vond hij zelf.

Dawn zag hem glimlachen en vond het vreemd maar niet heel erg. 'Hmm. Ik ben toch liever weg. Maar dat ligt aan hoe je thuisbasis is..' zei Dawn en ze keek even naar Scar die gromde omdat hij wist waar Dawn op doelde. Ze was erg blij dat hij er normaal over deed, het was de eerste persoon. Dawn glimlachte uiteindelijk ook terug, gewoon omdat het wel goed voelde.

´Dat snap ik´´ zei Ethan op recht. Hij was wel liever in zijn rijk maar zijn vader op zeken had hij nooit zin in. Hij had ooit gehoord van een vriend dat hij zelfmoord probeerde te plegen. Nu zat hij dus in het gekkenhuis. Snel probeerde hij zich weer op het gesprek te consentreren. Hij had wel een gevoel dat Dawn haar reden iets meer was. Hij kon gevoelens wel zien maar dat gebruikte hij liever niet altijd. Hij begon nog breder te glimlachen toen ook Dawn glimlachde. ´´Dat is toch veel mooier een glimlach´´ flapte hij eruit.

Dawn glimlachte nog steeds door zijn woorden. 'Ja, eigenlijk wel. Als een lach echt is..' zei ze. Vaak lachtte ze niet echt, nu wel omdat ze Ethan aardig vond. Ze kon zich niet meer herinneren wanneer ze voor het laatst iemand echt aardig had gevonden dus het was een soort van wondertje. Ze wreef even over haar arm, niet omdat ze het koud had maar omdat de blauwe plekken jeukten.

Ethan keke bezorgd naar Dawn. Hij wist dat ze het niet joud had dat kon hij zien. Sh!t doet hij het weer met de emotie kijken. Had hij maar een betere kracht dacht Ethan. Hij wist dat Dawn er niet over wou praten maar toch ging hij het vragen. ´´Gaat het met je arm´´ vroeg hij bezorgd. Hij vroeg natuurlijk niet wat er mee was gebeurt. Dat was onbeleefd en ze zou toch geen antwoord geven. Nu deed Cold wel zijn ogen open. Hij was de genezer van hun drien. Ook al was hij er slecht in.

'Redelijk.. ' zei Dawn twijfelend. Dawn keek even of de barman er stond maar die was bezig. Dawn stroopte haar mouw op zodat de blauwe plekken zichtbaar werden. 'De andere arm is precies zo.. Het gaat wel, alleen jeukt het. Maar het komt wel goed, overkomt me wel vaker.' zei Dawn. Ze glimlachte even niet en deed haar mouw weer naar beneden ze keek Ethan aan.

Ethan was blij genoeg dat ze het wou laten zien. ´´Ik heb een wondermiddeltje daarvoor , wil je het hebben´´ zei Ethan met een knip ogg. Natuurlijk bedoelde hij Cold maar dat zei hij niet hard op. Het was een leuke verassing vond hij zelf. Hij hopte niet dat Dawn het erg zou vinden . Hij was nog steeds benieuwd hoe ze er kwam maar hij wou er niet naar vragen. Hij wist dat als ze er aan dacht dat hij het niet kon laten om haar gedachten te lezen. Dat vond hij eigenlijk niet al te leuk al is nieuwsgierigheid niet erg.

Dawn Glimlachte. 'Dat zou fijn zijn, maar het hoeft niet perse hoor.. ' zei Dawn wel,a l zou het wel ee stuk helpen. Ze keek even naar de handafdruk en dacht gelijk aan het moment dat Xander haar kneep. Ze keek even naar Scar om rustiger te worden. Ze had die nacht op het balkon doorgebracht, gelukkig was het niet al te koud geworden en had ze Bloodspine en Scar gehad.

Ethan keek Dawn weer met een glimlach aan. ´´Maar het zou toch en stuk fijner zijn en Cold vind het vst niet erg´´ zei Ethan. Hij meende het op recht. Achter hem hoorde je Cold instemmed grommen. Dan kon hij tenminste nog een keer oefenen. Daarna keek Ethan weer glimlached naar Dawn. Hij was weer helemaal vergeten dat ze slecht was. ´´Maar als je het echt niet wilt dan kan ik altijd weg gaan´´ zei Ethan teleurgesteld.

'Nou, als het niet voor problemen zorgt dan heb ik er niks op tegen.' zei ze glimlachend. 'Dat zou ik erg aardig van je vinden.' zei erachteraan. Dawn had haar beschermlaag achter wege gelaten. Ze wilde geen problemen veroorzaken, dat was alles geweest. Ze wist dat haar eigen kracht genezen erg slecht werkte bij haar. Ze kon nog niet eens een blauwe plek genezen terwijl doden erg goed ging, ze kon vrijwel altijd geesten zien en die dingen.

Ethan glimlachde hij was blij dat Dawn mee akkoord ging. Dan kon hij tenminste wat goed doen. ´´Ehm wil je het hier doen of zullen we beter ergens heen gaan waar niemand de blauwe plekken ziet´´ zei Ethan voorzichtig. Niet edereen wou zo maar met een jongen ergens heen gaan. Al zou dat met dit meisje moeilijk lukken wat bij andere meisjes bang zijn. Maar zo was Ethan niet en zo zou hij ook niet worden.