Herberg Neoll

'Hmm.. Volgens mij niet. Al zal ik waarschijnlijk wel snel nar huis moeten.' zei Dawn en ze keek heel even uit het raam. "Al is het enige wat ik daar vind haat en straf." Die zin vormde ze in haar hoofd achter haar laatste zin en daarna keek ze Ethan weer aan.Ze zag aan zijn gezicht wat zijzelf ook het liefste wilde. Bij hem blijven de hele dag. Ze wilde eigenlijk voor geen goud terug naar Xander.

Je kon de teleurstelling op zijn gezicht zien, al had hij het verwacht. Hij kon het toch niet laten om in haar hoofd te kijken. Hij vroeg zich af wie Xander was. ´´Wie is ....´´ vroeg Ethan maar net kwam de bedienster met de borden van hun eten. Daardoor slikte hij de laatste woord in en pakte snel een hap van de tosti. Hij wist niet of hij het wel kon vragen. Al was hij wel nieuwschierig er na.

Dawn nam maar een hap van haar broodje gezond. Ze hoorde Ethans halve vraag en vroeg zich toch kort af welke naam hij wilde zeggen ondanks dat ze hem verdacht van telekinese. Ze zat te twijfelen, als ze deze dag en nacht nog bij Ethan blijven en de volgende dag terug zou gaan, wat zou dan haar straf zijn. Het gebeurde voor de eerste keer, dus dat viel mee. School zou haar niet straffen. Xander zou zorgen dat er meer blauwe plekken bijkwamen en waarschijnlijk een paar nachten op het balkon. HEt zou zwaar zijn maar eigenlijk had ze het er wel voorover.

Ethan nam steeds meer happen achter elkaar van zijn tosti. Hij deed ht om niet na te denken over Xander. Hij wist dat hij niet al te leuk was Dta had hij al gehoord. Maar de gedahte die ij nu opving maakte hem boos. Al was hij blij dat ze langer bij he wo blijve. Toch maakte het hem boos dat een jongen haar gewoon bond en blauw sloeg en op een teras achtr liet. Zijn tosti werd in zijn hand vervormd omdat hij er zo hard in kneep. ´`Wie is Xander´´ vroeg Ethan nog een keer.

Dawn slikte gauw haar hap door en keek hem aan. 'Mijn neef en kamergenoot..' zei ze zacht. Ze keek naar zijn tosti en zag dat hij niet blij was. Hij had waarschijnlijk al haar gedachtes van net gehoord. Ze snapte dat hij zich boos maakte,maar je raakte er wel aan gewend op een gegeven moment. Tenminste ze was er wel deels gewend aan geraakt. Ze keek van haar bord naar Ethan.

´´Je neef´´ herhaalde Ethan verbaast. Hij snapte niet hoe iemand familie zo aan kon doen. Al was het misschien een duister iets. Hij zou het nooit snappen. Of hij moest overstappen e duister hm overnemen. Over het laatste wou hij niet denken. ´´Maar kan je er niets aan doen. Je kan toch tegen hem vechten en anders ....´´ zei Ethan. Anders zou hij wel vechten wou hij zeggen maar deed dat net niet.

Dawn schudde haar hoofd van niet. 'Het is mijn vaders besluit. En als ik daar tegen in durf te gaan dan heb ik veel grotere problemen. Grote kans dat ik dan niet meer vrij kom. En ik kan niks doen maar Xander loopt al mank door Scar die hem in zijn been gebeten heeft en hij is doodsbang voor Bloodspine, het zijn ook maar blauwe plekken. Verder gaat het niet.' zei Dawn. Ze sprak erg luchtig over. Ze was eraan gewend, al deed het nog steeds pijn en dat zag je wel terugkomen in haar ogen. Ze keek even naar haar bord en wilde eigenlijk nog een hap nemen maar kon dat niet.

´´Dan ga ik er tegen in´´ zei Ethan vastberaden. Ze zouden hem toch niet mogen als hij goed was dus maakte dit besluit niet uit. Hij keek Dawn vastberaden aan. Al wist hij zeker dat ze er niet blijer van werd. Hij kon dit niet gewoon laten liggen. Misschien was hij wel te zelfverzekerd nu om dat te gaan doen. Maar dat kon hem niets schelen. Hij zou met alle kost dat gaan doen.

Dawn beet op haar lip. 'Ik weet het niet..' zei ze twijfelend. Ze keek Ethan aan. 'Wacht op z'n minst tot morgen.' zei ze tegen hem. Dat was wel haar voorwaarde. Ze keek weer even naar haar bord en nam een laatste hap. Het broodje was op en ze keek weer naar Ethan en ze vroeg zich af of het wel verstandig was om da te doen.

Ethan ademde diep in en knikte kort. Hi nam snel een hap van de vervormde tostie waardoor die ook op was. Hij probeerde een glimlach op te zette wat half lukte. ´´Vandaag alleeen vandaag´´ zei hij rustig. Snel bestelde hij een biertje om wa rustiger te worden. Al was het wel wat vroeg daarvor. Hij was gelukkig niet snel dronken. Hij keek Dawn recht aan waardoor hij weer rustiger werd.

Dawn knikte en keek heel even uit het raam toen hij zijn biertje bestelde. Dawn was blij dat hij wilde wachten en toch was ze alsnog best bang om terug te gaan. Het kon ook misgaan, en dan ging het goed mis. Of at het duister haar ineens overnam, dat zou voor veel grotere problemen zorgen. Het was gevaarlijk, ze had wel eens voor gevaar gestaan, maar ze kwam er meestal slechter uit.

Ethan slokte de bier in een keer naar binnen. Hij voelde er weinig bij en was niet dronken. ´´Dan zullen we maar gaan naar iets leuk te doen´´ probeerde Ethan om hem en Dawn op te vrolijken. Dat was hard nodig als ze vandaag nog wouden door brengen. Hij moest gewoon niet aandie Xander denken dan kwam alles goed dacht Ethan. Terwijl hij weer glimlachde al was het niet zo mooi als eerst

'Het beste idee tot nu toe. Vertel eens. Wat voor leuks kan je hier allemaal doen..' zei ze luchtig. Dawn keek Ethan aan glimlachte. Niet geheel puur blijdschap maar het kwam in de richting. Dawn was benieuwd naar wat ze zouden gaan doen maar het zou vast leuk zijn bedacht ze. Het zou voor afleiding zorgen.

Erthan dacht even na. Dit keer zou hij niet foor cliche gaan maar echt iets bijzonders. ´´We kennen gaan luxe eten in een restaurant maar van te voren wil ik je eerst wat laten zien´´ zei Ethan met een glimlach. Achter hun oude huis in het bos wat daar lag was altijd een prachtig eplek. Die niemand wist behalve hij en eigenlijk zijn opa en moeder maar die zijn dood.

Dawn glimlachte. 'Klinkt erg leuk. Ik heb er geen problemen mee.' zei ze glimlachend. Ze was benieuwd naar waar Ethan haar heen zou brengen maar zou haar nieuwsgierigheid in bedwang houden. Ze keek hem aan met een glimlach die op lippen rustte. Ze schrok op toen Scar op haar schoot sprong maar het maakte haar niet echt uit.

Ethan glimlachde op recht en was benieuwd wat Dawn er van ging vinden. Al wist hij niet of het te zoetsappig was voor iemand van het duister daar kwam hij later wel achter. Rustig stond hij op en bood hij zijn hand aan , aan Dawn. Zo beleefd was hij meestal wel tegen een meisje. ´´Zullenwe dan gaan´´ vroeg hij er achter aan om het zeker te weten dat ze wou gaan. Cold stond ondertussen ook op terwijl hij zijn ogen eindelijk open deed.

Dawn grijnste en pakte snel haar ras en stond op nadat Scr van haar af gesprongen was. Ze pakte Ethans hand aan. Nog steeds was ze nieuwsgierig waar ze heen zouden gaan. 'Wat reist makkelijker, een draak of een tijger, ik neem aan dat jij normaal gesproken met Cold rijdt..' zei Dawn rustig en ze wist dat Bloodspine boven de stad vloog.

´´Tuurlijk met Cold maar ik denk dat Cold nu sneller is omdat hij de weg kent en de omgeving beter´´ zei Ethan. Een beetje te egoitisch vond hij zelf. Cold was heel groot en kon makkelijk twee mensen dragen. maar Dawn mocht altijd van EThan op haar draak gaan zitten. ´´Maar je mag ntuurlijk ook op je eigen draak´´ zei Ethan er dus snel achter aaan.

'Licht eraan. Moeten we door veel bos en dat soort dingen, wat ze is namelijk 15 meter lang..' zei Dawn met een glimlach op haar gezicht. Ze vond het niet erg om met COld te reizen, eigenlijk leek het haar best gaaf maar Bloodspine hield haar altijd in de gaten dus die wilde wel graag weten of ze nog een oogje in het zeil kon houden bij Dawn.

Ethan begon meteen te grijnzen bij de vraag. ´´Dat zie je dalijk wel , Cold is namelijk niet de gewoonste tijger´´ zei Ethan met een glimlach. Toen ze buiten waren liep Cold naar een open plek en spreidde daar zijn vleugels. Hij kon zo gaan vliegen al vond hij dat zelf minder leuk. Toen Etha zag dat Cold klaar was om op te stijgen liep hij samen met Dawn naar hem toe.


---------------------------
mag je eigenlijk wel een tijger met vleuges ?

Weet ik niet.. Maar wegaan niet de hele dag wachten dus nu mag het wel vind ik
__________________

Dawn liep mee en grijnste. 'Dat vind ik heel erg gaaf.' zei ze ondertussen. Scar was in haar tas gekropen en keek naar Cold maar kroop snel weer weg, want hij was al eens uit de tas gevallen toen Dawn op Bloodspine vloog. Die nu zichtbaar was als zilveren sliert. Dawn tikte Ethan aan en wees naar boven. 'Dat is Bloodspine.' zei ze met een glimlachje.,

Ethan keek omhoog naar de silveren sliert. Hij zag wel dat hij groot was. ´´Wow die is ook niet al te klein´´ zei Ethan. Rustig stapte hij op Cold en wachte tot Dawn voor hem ging zitten. Fire most altijd zelf vast houden aan Cold wat hij niet leuk vond. Maar het kon niet anders vonden Ethan en Cold. Twee tegen een dacht Fire er altijd achter aan. ´´Zullen we gaan´´ vroeg ethan glimlachend.

Dawn ging voor Ethan zitten. Ze glimlachte. 'Ze wordt nog langer.' zei ze rustig. Dawn legde haar hoofd tegen Ethan aan en keek omhoog naar hem en glimlachte naar hem. Rustig wachtte ze. Ze was best benieuwd hoe het vliegen anders was op een tijger of een draak. Bloodspine hield ze goed in de gaten en zou ze gelijk volgen, en als ze omhoog zouden gaan zou ze naast hen komen.

Ethan was verbaast dat zo´n grote draak nog groter werd. Toch zei hij er verder niets van. Hij werd afgeleid door Dawn haar hoofd de op zijn borst lag. Hij kuste haar kort op het voorhoofd trwil hij haar teder vast hield. Cold steeg langzaam op en Fire pakte zijn staart vast. Al snel met luchtmagie zaten ze boven de boomtoppen. Het duurde maar een half uur voordat ze bij de plek kwamen.

----------------------------
sorry ik hebb nu even geen tijd om die plek aan te maken

Niet erg. We gaan hier wel gwn verder..
_____________________

Dawn glimlachte en keek even naar Bloodspine die naast hun had gevlogen. Ze glimlachte naar haar en ze kon aan Bloodspine merken dat ze blij voor haar was. Dawn was nog steeds benieuwd en merkte dat het maar erg kort duurde, niet dat ze lange reizen erg vond. Maar kort was toch prettiger.